Thuisblijfmoeder zijn: mijn ervaring

15:45 The DIY Life 0 Comments

 

Sinds de geboorte van onze eerste ben ik thuisblijfmoeder geworden. We hebben hier samen bewust voor gekozen. Ik zie het als een voorrecht dat ik er voor onze kinderen kan zijn en dat ik er ben als ze verdrietig zijn, een knuffel nodig hebben en om er (later) te zijn als ze thuis komen uit school. We hebben de mogelijkheid om dit financieel te kunnen doen, iets wat niet voor iedereen weggelegd is. Ik deel met jou mijn ervaring over het thuisblijfmoeder-zijn.

Zoals ik al schreef, was het van ons een bewuste keuze dat ik thuisblijfmoeder ben geworden. Ik vond het een heerlijk vooruitzicht: thuis zijn bij de kleine en volop van haar (en straks van de tweede) kunnen genieten. Maar was dat een illusie...? Nee, dat was het niet. Ik vind het nog steeds heerlijk om elke dag bij haar te zijn en onze kinderen te kunnen zien opgroeien.

Toch zijn er ook momenten dat ik wel eens denk: misschien kan ik weer gaan werken. Het sociale leven heb ik een tijd gemist. Je hebt geen dagelijks praatje bij het koffieautomaat met je collega's en je moet jezelf ertoe aanzetten om op pad te gaan. Nu spreek ik over mijn eigen situatie, mijn eigen ervaring. Wellicht zijn er ook thuisblijfmoeders die dichtbij elkaar wonen en elkaar vaak opzoeken. Daar heb ik zelf geen ervaring mee.

Het heeft me een aantal maanden gekost om aan het nieuwe ritme te wennen. Ik leef volgens het ritme van onze kinderen, wat vaak erg fijn is. Onze dochter wordt standaard 's ochtends tussen 6 en 7 uur wakker en heeft aan het eind van de ochtend een middagslaapje nodig. Tijdens dat slaapje heb ik even tijd voor mezelf en voor de huishoudelijke dingen waar ik anders niet aan toe kom. Soms vraagt het wel creativiteit om op onze dochter te letten en tegelijk ook andere dingen te kunnen doen.

Het scheelt dat ze vaak erg makkelijk is en prima zichzelf kan vermaken. Dan kan ik ook deels mijn eigen gang gaan en dat is voor ons beide wel heel prettig. Ik ga er ook vaak met haar op uit, even een stukje wandelen of met de kinderwagen kleine boodschappen doen. We wonen dichtbij het centrum van ons dorp, waar ik dus ook lopend naartoe kan. Als ik dat niet had, vond ik de stap om er op uit te gaan misschien wel veel groter dan nu.

Langzaam aan komen de sociale contacten ook steeds meer. Nu we wat langer wonen in het dorp waar we vorig jaar naartoe zijn verhuisd (en waar we niemand kenden), beginnen we steeds meer mensen te kennen, waar ik ook regelmatig met onze dochter door de weeks op visite ga als mijn man aan het werk is. Een aantal vrouwen die ik ken, werkt parttime en zijn daardoor vaak op een bepaalde dag wel thuis. Ook begin in meer thuisblijfmoeders in de omgeving te leren kennen, waarvan ik er onlangs eentje heb ontmoet die zelfs bij ons in de straat woont..!

Ik zal niet ontkennen dat het in het begin erg wennen was en soms lastig of zelfs eenzaam kan zijn, maar ik vind het een voorrecht en ook heerlijk om mijn kinderen te zien opgroeien en er voor hen te kunnen zijn. Ze groeien maar één keer op en die tijd krijg je daarna niet meer terug. Ik ben dankbaar dat we de mogelijkheid hebben dat ik thuis kan blijven voor de kinderen.