Zwangerschap update: het derde trimester!

08:00 The DIY Life 0 Comments

Inmiddels zit ik alweer drie weken in het derde trimester. Het voelt onwerkelijk dat de zwangerschap al zo ver gevorderd is dat ons kindje over niet al te lange tijd in onze armen zal liggen..! Mijn emoties gaan op en neer, maar over het algemeen voel ik me (redelijk) goed. Vandaag wil ik terug kijken op mijn zwangerschap en ook proberen vooruit te kijken naar de komende weken.

Mijn man en ik kijken er heel erg naar uit om ons kindje te ontmoeten en we kunnen niet wachten om te ontdekken hoe ons kindje eruit ziet. Mijn hele zwangerschap is qua kwaaltjes redelijk meegevallen, maar in het derde trimester worden de kwaaltjes toch wat vervelender. Ik was de afgelopen weken  vaak misselijk en ik moest ook geregeld overgeven - iets waar ik in het eerste en tweede trimester nauwelijks last van had. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat dit in het derde trimester zou gebeuren.

Mijn conditie probeer ik een beetje op peil te houden. Op vrijwel alle websites en blogs die ik lees over de zwangerschap en de bevalling, wordt aanbevolen om vooral voor de bevalling conditie op te bouwen. Ik probeer ook zoveel mogelijk filmpjes te bekijken over bevallingen, om me maar een beetje voor te kunnen bereiden. In het geweldige boek 12 maanden zwanger van Willemijn van Lochem en Martine Heemskerk (je kent ze vast wel van hun YouTube kanaal en/of blog 2WMN) las ik dat Willemijn zich ook zo goed mogelijk wilde voorbereiden. Toch schijn je je nooit echt helemaal voor te kunnen bereiden.

Ik vind het heel fijn om hun boek gelezen te hebben en nog lees ik er regelmatig in. Als ik terug kijk op de afgelopen maanden van mijn zwangerschap, herken ik me ook veel in de kwaaltjes en in de verhalen over hun zwangerschappen. Zoals ik al zei, voel ik me vaker misselijk en moet ik ook geregeld overgeven. Harde buiken begin ik ook wat meer te krijgen, dus rustig aan doen is me echt op het hart gedrukt door de mensen om me heen.

Wanneer ons kindje zich aan zal kondigen, weten we niet. Alle belangrijke babyspullen hebben we zo'n beetje al in huis gehaald, waardoor we zo goed mogelijk voorbereid proberen te zijn op de komst van ons kindje. Mijn hele zwangerschap zie ik ondanks de kwaaltjes en zorgen als iets prachtigs. Ons kindje wordt ons door God gegeven en ik kan met volle teugen van genieten van elk schopje en van mijn groeiende buik. Vanaf de 17e week voel ik ons kindje bewegen en dat is zó bijzonder... Ik gun het elke vrouw met heel mijn hart dat zij dit ook mee mag maken.

Het blijft telkens bijzonder om ons kindje op de echo te bewonderen en te zien hoeveel hij of zij nu weer gegroeid is. We willen tot aan de geboorte niet weten of ons kindje een jongetje of een meisje is. We hadden aan het begin van de zwangerschap heel sterk het gevoel dat ons kindje een meisje is, maar de laatste tijd krijgen we het idee dat ons kindje een jongetje is. Eigenlijk hebben we dus geen flauw idee, en dat vind ik stiekem wel heel erg leuk!