Zwangerschap update: nog 2 of 3 weken...!

09:39 The DIY Life 0 Comments

Het einde van de zwangerschap komt snel dichterbij, maar tegelijk duurt het ook lang. Ik heb inmiddels ruim 3 weken zwangerschapsverlof en ik vind het héérlijk...! De foto hieronder is van toen ik 34 weken zwanger was (3,5 weken geleden). Geen verplichtingen, rustig aan doen en ontspannen. Toch voel ik me soms wel té ontspannen, omdat ik niet meer zoveel kan of mag doen. Ik ben iemand die graag alles zelf doet en niet graag toegeeft dat ik iets niet kan.

Niet meer zelfstandig, maar afhankelijk(er)

Toch heeft de zwangerschap mij dit wel geleerd, omdat ik taken uit handen móet geven. Het meest vervelend vind ik dat het tillen van bijvoorbeeld de wasmand of het aantrekken van mijn schoenen al een grote opgave is of zelfs niet meer mag. Hier heb ik tijdens het begin van het derde trimester heel erg aan moeten wennen. Dit viel namelijk in het tweede trimester nog best mee (lees het hier). Zoals ik al aangaf, ben ik graag zelfstandig en onafhankelijk.

Mijn man heeft me op een goede manier laten zien dat dingen uit handen geven niet verkeerd is. Hij doet de was, ruimt de vaat op en stofzuigt de laatste tijd vaak. Hij is zó geweldig voor me! Als hij ook maar merkt dat ik een beetje moe of duf ben, zegt hij dat ik maar beter even kan gaan liggen of zitten, dan neemt hij alles wel over. Ik merk ook aan hem dat zijn besef van het vaderschap steeds sterker wordt. Ik weet nu al dat hij een geweldige vader zal zijn voor ons kleintje!

Vocht vasthouden

Fysiek wordt het voor mij nu best wel wat lastiger. Als je zelf zwanger bent (geweest) in de zomer, weet je waarschijnlijk wel dat je door de warmte vocht kunt vasthouden in je handen en/of enkels. Dit is bij mij dus het geval. Sinds 31 weken zwangerschap heb ik mijn verlovingsring en mijn trouwring af moeten doen, die ik nu aan een ketting om mijn nek draag. Mijn vingers waren net worstjes...! Daarnaast merk ik dat mijn uithoudingsvermogen een stuk minder is geworden. Als ik bovenaan de trap ben, moet ik even op adem komen.

Je bent een supermoeder!

Toch mag ik over het algemeen niet klagen vind ik. Tuurlijk, ik heb ook last van brandend maagzuur, mijn kindje schopt ook soms keihard tegen mijn ribben aan en ik heb mijn dipjes wel. Maar dat alles weegt niet op tegen het geluk van een zwangerschap! En als ik naar de 'kwaaltjes' kijk waar ik last van heb, weet ik dat er veel vrouwen zijn die het (veel) zwaarder hebben dan ik. Tegen al die vrouwen wil ik zeggen: je bent een supermoeder! Nog een paar dagen of weken en dan kun je je kleine 'bundle of joy' in je armen houden. Dat is waar je het allemaal voor doet: die prachtige oogjes, het lieve gezichtje en het kleine, tere leventje dat in je armen zal liggen. Voor dit kindje zul je je leven lang zorgen, ervan houden en er alles voor doen dat jouw kindje het allerbeste krijgt wat je hem of haar kunt geven: jouw liefde. Jouw kindje is de gelukkigste van de wereld met jou als zijn of haar moeder! ♥

Kinderen 'neem' je niet, die krijg je

Ik weet niet hoe lang mijn zwangerschap nog duurt tot de bevalling, maar ik kijk terug op een prachtige tijd. Het is (en straks was) heel bijzonder om een kindje te mogen dragen, om leven te voelen en om me te beseffen dat ik moeder mag worden. En ja, ik gebruik 'mag', want ik weet dat het absoluut niet vanzelfsprekend is dat je kinderen krijgt. Bij mij gaan de haren dan ook recht overeind staan als ik de uitspraak hoor 'wij nemen kinderen'. Hoezo je 'neemt' kinderen?! Je krijgt of ontvangt kinderen (in mijn ogen en vanuit mijn geloof als christen ontvang je kinderen van God). Het kan dat je het hier niet mee eens bent, maar laten we ons wel beseffen dat er ook genoeg vrouwen en stellen zijn die jarenlang ploeteren en verdriet hebben, omdat ze geen kinderen kunnen krijgen.

Pff... dit moest ik even kwijt zo vlak voor de geboorte van onze kleine. Als je hierover door wilt praten, nodig ik je van harte uit om hieronder te reageren, of om mij een berichtje te sturen. Wat je ook schrijft: laten we respect voor elkaar houden. Je weet niet wat een ander voelt, denkt of meemaakt.